Środki trwałe niepodlegające amortyzacji

Amortyzacja stanowi bardzo powszechnie stosowany i skuteczny sposób na obniżenie wartości podatku, poprzez obniżenie dochodu przedsiębiorstwa. Poprzez amortyzację należy rozumieć koszt ponoszony w związku ze stopniowym zużywaniem wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych.

Środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są: budynki i lokale stanowiące odrębną własność, maszyny, środki transportu i urządzenia oraz przedmioty wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.
Amortyzacji nie można natomiast poddać takich środków trwałych jak:

– grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
– budynki i lokale mieszkalne, wykorzystywane w prowadzonej działalności, wydzierżawiane lub wynajmowane jeśli nie podjęto decyzji o ich amortyzowaniu,
– eksponaty muzealne,
– dzieła sztuki,
– wartości firmy powstałe inaczej niż na drodze nabycia na drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania, jeśli odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający,
– składniki niewykorzystywane w związku z zakończeniem działalności, w której były wykorzystywane.

Przepisy prawa przewidują aż cztery rodzaje amortyzacji: liniowa, degresywna, progresywna i jednorazowa.
Aby dokonać amortyzacji należy spełnić szereg wymogów prawnych. Jednym z nich jest chociażby prawidłowe ustalenie wartości początkowej środka trwałego. Najbezpieczniej dokonywać amortyzacji pod okiem doświadczonej księgowej lub doradcy podatkowego, który zadba o poprawność kwestii formalnych związanych z przeprowadzaniem procedury amortyzacji.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *