Karuzela podatkowa to podejmowanie przestępczych schematów transakcyjnych, które wykorzystują konstrukcję podatku od wartości dodanej tylko po to, aby uchylić się od zapłaty podatku VAT należnego, bądź bezpodstawne ubieganie się o zwrot VAT-u. Tym sposobem podmioty, które działają na zasadzie karuzeli podatkowej zarówno nie płacą VAT należnego, jak i wyłudzają zwrot podatku naliczonego.
Samo pojęcie „karuzela” odnosi się do wszelkich transakcji kupna i sprzedaży pomiędzy podmiotami, które zaangażowały się w dane oszustwo poprzez sprzedaż towarów krążących w łańcuchu dostaw, wracając do państwa pochodzenia.
Oszustwa karuzelowe ze względu na ich funkcję, możemy podzielić na:
– tzw. znikający handlowiec, a więc podmiot, który jest zarejestrowany jako podatnik do celów VAT, ale który ma zamiar popełnienia przestępstwa – nabywa towary/usługi, a następnie zbywa je, nie przekazując do budżetu państwa podatku VAT. Zatem podmiot ten nie prowadzi działalności, a jedynie wystawia faktury, które w rzeczywistości nie dokumentacyjną realnych zdarzeń gospodarczych. Następnie pop przeprowadzeniu transakcji, dany podmiot znika z rynku.
– tzw. bufor, który kupuje towary od znikającego podatnika, aby od razu sprzedaż je do brokera. Z kolei jego rolą jest utrudnienie ewentualnego postępowania, jak również zacieranie powiązań pomiędzy handlowcami, a spółką. Jego zadaniem jest również wzmacnianie wiarygodności fakturowanych transakcji.
– tzw. broker, który jest często określany jako nabywca, bądź ognico końcowe. Jest nabywcą dokonującym zakupu od bufora. Będąc ostatnim ogniwem, dokonuje dostawy do państwa, gdzie towar został sprowadzony przez znikającego podatnika.
– tzw. kanał dystrubucyjny (spółka wiodąca), która odpowiedzialna jest za sterowanie łańcuchem transakcji z państwa członkowskiego, ale innego niż to, w którym funkcjonuje znikający handlowiec, broker, a także bufory. Zadaniem spółki wiodącej jest również złożenie wniosku o zwrot podatku naliczonego nad podatkiem należnym.